کد مطلب:68638 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:229
مفاخره بین معصومین علیهم السلام برای بیان فضایل ایشان بصورت زیبایی است كه در تاریخ بخوبی ثبت می شود. روزی پیامبر صلی اللَّه علیه و آله و امیرالمؤمنین علیه السلام نشسته بودند كه امام حسین علیه السلام وارد شد، در حالیكه شش سال از عمر او می گذشت. امیرالمؤمنین علیه السلام پرسید: یا رسول اللَّه، كدامیك از ما دو نفر نزد شما محبوبتر هستیم؟ امام حسین علیه السلام عرض كرد: پدرجان، هر كدام از ما شرافت و فضیلتش بالاتر باشد نزد پیامبر صلی اللَّه علیه و آله محبوبتر و مقرب تر است. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: ای حسین، حاضری افتخارات خود را در برابر هم بگوییم؟ عرض كرد: پدرجان، اگر شما مایل باشید، من حاضرم! امیرالمؤمنین فرمود: یا حسین، من امیرالمؤمنینم، من لسان صادقینم، من وزیر مصطفایم،... من آن نعمت خدای تعالی هستم كه بر خلقش ارزانی داشته است. منم آن كسی كه خداوند تعالی در حق من فرموده: «الیوم اكملت لكم دینكم و اتممت علیكم نعمتی و رضیت لكم الاسلام دینا»، پس هر كس مرا دوست بدارد مسلمان مؤمن است ودینش كامل است... من نبأ عظیمی هستم كه خداوند در روز غدیر خم دین را با او كامل نمود. منم آنكه پیامبر صلی اللَّه علیه و آله درباره ام فرمود: «من كنت مولاه فعلی مولاه»... امام حسین علیه السلام هم مطالبی فرمود و در پایان عرضه داشت: شما نزد خداوند از [صفحه 60] من افضل هستی، ولی من از نظر پدران و مادران و اجداد بر شما فخر می نمایم! سپس امام حسین علیه السلام با پدر هم آغوش شدند و یكدیگر را بوسیدند...
.
صفحه 60.